Outsourcing is een
hype die zich ontzettend snel ontwikkelt. Het hele circus om hier snel
en wereldwijd geld aan te verdienen is in recordtijd opgezet. It-aannemers
overschreeuwen elkaar weer als vanouds, men rolt over elkaar heen met
termen als outsourcing, offshoring, rightshoring, outsourcing onder
architectuur, business process outsourcing enzovoort. En iedereen worden
gouden bergen beloofd.
Waarom besteden
organisaties volledige it-taken uit aan anderen? Onzekerheid? Angst?
Het is duidelijk dat zij hun vaak chaotisch opgezette it-infrastructuur
meer dan zat zijn. En terecht. Het is toch te gek dat je honderden of
miljoenen euro per jaar moet uitgeven aan iets waarvan je weet dat het
ook voor minder dan de helft kan. En nog beter ook. Dan kan je misschien
inderdaad beter die chaos teruggeven aan de organisaties die hem gemaakt
hebben. Met een vast contract, en tegen een vaste prijs.
Het risico van het
uitbesteden van dit soort hete aardappelen is dat je de controle snel
kunt verliezen. Het gaat immers niet alleen om wat je betaalt, het gaat
vooral om de kwaliteit die je voor dat geld krijgt. Als je er goed over
nadenkt, weet je gewoon zeker dat wat je hebt veel goedkoper en beter
kan. Als we op basis van de huidige kosten delen van onze it-infrastructuur
aan een it-aannemer uitbesteden en die it-aannemer slaagt er - het lijkt
wel magie - nu wel in om dezelfde kwaliteit veel efficiënter te
realiseren, dan is die winst voor hen. Als ze daarover al aan hun klant
vertellen, deelt u dan mee in die winst?
Is dat goed ondernemerschap?
Misschien op korte termijn, maar zeker niet op lange termijn. Kijk maar
eens naar de organisaties die op dit moment niet kunnen wachten om hun
uitbestede taken terug te krijgen. Maar wat krijgen zij dan precies
terug? Een mêlee aan ergens ter wereld op hardware geschreven
programmacode die onder de regels van de it-aannemer al of niet gedocumenteerd
is. Hoe wilt u die it weer zelf gaan beheren zonder dat die it-aannemer
daar bij betrokken moet worden?
Recent horen we
van allerlei onderzoeksbureaus dat we in Nederland tot 50.000 van de
200.000 it-banen gaan verliezen (getallen van Gartner en de EZ-commissie
Risseeuw). De banen die terugverwacht worden zijn geen it-banen. Het
zijn banen voor mensen die precies aan it-aannemers kunnen vertellen
wat de organisatie nodig heeft. Dat is hard nodig, want ook in India,
China, Rusland of Maleisië heeft men geen glazen bol. Goede kennis
van de behoefte aan informatie van de organisatie zal nodig zijn om
precies aan te geven welke services men van zijn it-infrastructuur verwacht
en hoe deze uitgelijnd moeten zijn met de organisatie.
Dit is werk voor
informatiearchitecten die denken vanuit informatie als vierde productiefactor.
Dat soort mensen kan je niet inhuren bij je it-aannemer. Sterker nog,
het is het beroep dat de laatste jaren systematisch de grond in gestampt
is door diezelfde it-aannemers. Logisch, want besparingen die informatiearchitecten
voorstellen, beperken immers hun omzet.
It-aannemers trachten,
direct of indirect, ook de regie- of architectuurtaak te verwerven.
Wat is immers makkelijker dan jezelf opdrachten geven? En waarom zou
je niet anticiperen op de in te zetten it bij het bepalen van de informatiebehoefte.
We weten nog maar
zelden wat we precies willen van en met onze it. Uitbesteden is daarmee
een gok die in veel gevallen fout gaat. Dat weten we uit de ervaringen
van organisaties die dat in het verleden gedaan hebben. Het kan dus
haast niet anders dan dat deze hype even snel verdwijnt als dat hij
gekomen is. En met de volgende hype, corporate governance, kunnen it-aannemers
weinig aanvangen. De vierde productiefactor is immers informatie en
it hoort echt op tactisch niveau.